۱۳ سپتامبر ۲۰۰۷، ایران به همراه ۱۴۳ کشور دیگر در مجمع عمومی سازمان ملل به اعلامیه حقوق مردم بومی رأی مثبت داد. بند ۱۵ این اعلامیه بر حقوق مردم بومی در کنترل نظام آموزشی و مؤسساتی تأکید می‌کند که آموزش به زبان محلی ارائه می‌دهند.
آیا می‌بایست اعراب جنوب، آذری‌ها در شمال، کردها در غرب و بلوچ‌ها در شرق کشور امکان تحصیل آزادانه به زبان محلی خود را بیابند؟ چگونه شهروندان در ایران می‌توانند اطمینان حاصل کنند، قومیت‌های مختلف در کشور از حقی که دولت برای‌شان به رسمیت شناخته بهره‌مند شوند؟
نظر شما چیست؟ به بحث در این‌باره در صفحه فیس‌بوک نبض‌ایران بپیوندید.
کاریکاتور از کیانوش رمضانی.
