این هفته با حقوق بشر در ایران
پوشش زنان در ایران
اخیرا حق زنان برای انتخاب پوشش دلخواه یک بار دیگر و سالها پس از سرکوب اعتراضات نسبت به دستور آیتالله خمینی مبنی بر پوشش اجباری زنان در ادارات دولتی به موضوع داغ روز بدل شده. وقتی مسیح علینژاد، خبرنگار مقیم لندن، عکس بیحجاب خود را حین رانندگی در ایران در صفحه فیسبوکاش منتشر کرد، موجی به راه افتاد از زنانی که مشتاقانه لحظههایی از آزادیهای یواشکیشان را بدون حجاب در مکانهای عمومی به اشتراک گذاشتند. طی دو هفته گذشته، صفحه فیسبوک مربوطه بیش از ۲۳۰ هزار دنبالکننده پیدا کرد و تعداد زیادی از زنان بهطور داوطلبانه تصاویرشان را برای علینژاد ارسال کردند تا در صفحه منتشر شود. در واکنش به این حرکت، گروه هزار نفرهای از زنان اصولگرا در تهران برای اعتراض به این اقدام دست به تظاهرات زده، عمل دیگر زنان را تقبیح کردند. با وجود اینکه تظارات آنان مجوز وزارت کشور نداشت، نیروی انتظامی اقدامی برای جلوگیری از آن به عمل نیاورد و بر پایه برخی گزارشها حتی اتوبوس برای بازگشت تظاهرکنندگان نیز فراهم شده بود. در پاسخ، مسیح علینژاد نیز استقبال بالا از صفحه فیسبوک «آزادیهای یواشکی زنان ایران» را به تظاهرات اینترنتی مردمی توصیف کرد که هیچگاه صدای برای ابراز نظر نمییابند.
حقوق زندانیان
از زمان انقلاب، ایرانیان مقیم خارج از کشور همیشه نگران عواقب بازگشت به ایران برای خود و خانوادهشان بودهاند. اما دولت روحانی تلاش میکند محدودیتها و نگرانیهای موجود را برطرف ساخته، در این راستا و در اقدامی غیر منتظره، روحانی پیام تویتری نگار مرتضوی، که خواستار حق بازگشت به سرزمین مادری شده بود، بازنشر داد. این عمل بسیاری را متعجب ساخت زیرا نگار خبرنگار شناخته شده صدای آمریکا است. این واقعه یک روز پس از بازداشت سراجالدین میردامادی، خبرنگار اصلاحطلب اتفاق میافتد که سال گذشته به تبلیغ علیه نظام متهم شده بود. میردامادی که از سال ۱۳۸۸ تا ۹۲ در تبعید در اروپا به سر میبرد تابستان گذشته به ایران بازگشته بود.
۲۳ اردیبهشت، وبگاه کلمه تصویری از میرحسین موسوی از رهبران جنبش سبز را منتشر کرد که از سال ۱۳۹۱ در بازداشت خانگی به سر میبرد. این عکس که نخستین تصویر منتشر شده از موسوی از زمان بازداشت خانگی اوست، او را روی تخت بیمارستان نشان میدهد. دو هفته پیش، موسوی را به دلیل ناراحتی قلبی به بیمارستان منتقل کردند. دختر موسوی به کرات نسبت به وخامت وضعیت پدرش و عدم دسترسی او به مراقبتهای پزشکی مناسب هشدار داده.
دوشنبه آینده، ۲۹ اردیبهشت ماه، هزارمین روز زندانی شدن امیر حکمتی، عضو سابق نیروی تفنگداران دریایی آمریکا است که از ۱۳۹۰ در زندان اوین نگهداری میشود. دولت ایران، حکمتی که یک آمریکائی ایرانی تبار است را به همکاری و جاسوسی برای سازمان سیا متهم کرده. دادگاه انقلاب نخست او را به اعدام محکوم کرد، اما دیوان عالی کشور حکم دادگاه بدوی را نقش نمود. اخیرا، دادگاه تجدید نظر او را به ده سال زندان محکوم کرده. خانواده و دیگر کسانی که خواستار آزادی حکمتی از زندان هستند طی مراسم جداگانهای در شهر واشنگتن و زادگاه او در آریزونای آمریکا هزارمین روز بازداشت او را به یاد خواهند داشت. کماکان محکومیت یورش ۲۸ فروردین ماه، به زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین ، که طی آن دهها تن از زندانیان سیاسی-عقیدتی مجروح شدند، در سطح بینالمللی ادامه دارد. ۲۵ اردیبهشت، سازمان عفو بینالملل طی بیانیهای از دولت ایران خواست در این زمینه تحقیق مقتضی به هم رساند. فعالان حقوق بشر واقعه ۲۸ فروردین را «پنجشنبه سیاه» نامیدهاند. بیانیه عفو بینالملل، جزئیات حمله را شرح داده، عواقب آن را برای زندانیان توصیف میکند و توضیح میدهد چگونه مقامات تلاش میکنند خانوادههای زندانیان را وادار به سکوت کنند.