مخاطبان را می‌توان به دو گروه عمده تقسیم‌بندی کرد. گروه نخست کسانی هستند که پیام به نمایندگی از آن‌ها ساخته و پرداخته شده است. به بیان دیگر، پیام از طرف چه کسانی حرف می‌زند؟
گروه‌هایی که ممکن است به نمایندگی از آن‌ها حرف بزنیم چه کسانی هستند؟| زنان | اقشار کم درآمد | جوانان |
| اقلیت‌های قومی/مذهبی | وکلای حقوق بشر | افراد با ناتوانی جسمی |
| اعضای اتحادیه‌های کارگری | دگرباشان جنسی | دانشگاهیان و روشنفکران |
پیام خود را بپرورانید:
روی یک ورق کاغذ، نام سه گروه که می‌توانید به نمایندگی از آن‌ها حرف بزنید و احتمالاً بیشترین علاقه را به پیام شما دارند یادداشت کنید. آیا گروه دیگری دور و بر شما هست که نامش در فهرست بالا نیامده باشد؟
چه مولفه مشترکی میان همه این گروه‌ها وجود دارد؟ این‌ها گروه‌های به حاشیه رانده شده‌ای هستند که بیش از سایرین در معرض سرکوب قرار دارند. این گروه‌ها معمولاً از شرایط موجود بهره‌مند نمی‌شوند و هیچ جایگاهی در قدرت حاکمه ندارند. حتی ممکن است برخی قوانین یا سنت‌های فرهنگی وجود داشته باشد که حقوق مدنی آن‌ها را محدود کند. آن‌ها به‌طور کلی نسبت به کسانی که از وضع موجود جامعه بهره‌مند و خشنود هستند، بیش‌تر پذیرای پیام اصلاح و تغییر می‌باشند. به احتمال زیاد، خود شما یا یک نفر که می‌شناسید، عضو یک یا چند نمونه از این گروه‌ها هستید.
هریک از این گروه‌ها روایت‌های عاطفی اثرگذار از ظلم‌هایی که بر آن‌ها رفته، گرفتاری‌ها و به حاشیه رانده شدن‌هایی برای تعریف کردن دارند. به این روایت‌ها گوش کنید و آن را برای دیگران بازگو کنید.
به طور عقلانی می‌توان گفت کسانی که با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند و به دلیل جنسیت‌شان یا به دلیل نادیده گرفته شدن از سوی حکومت در معرض تبعیض قرار گرفته‌اند، بیشترین علاقه را به پیام‌های اصلاحی نشان می‌دهند. در مقابل، کسانی که از مزایای قدرت بهره می‌برند و دارای امتیازات اقتصادی هستند، بیشترین حمایت را از وضع موجود می‌کنند.