پیام‌ها معمولاً دو گونه‌اند: پیام‌های مثبت - پیام‌های منفی.
- پیام مثبت: از چه چیزی دفاع می‌کنید؟ دیدگاه شما نسبت به آینده چیست؟ توقع دیدن چه تغییرات مثبتی در جامعه محل زندگی خود دارید؟ چگونه مشکلات را حل می‌کنید؟ از چه کسی حمایت می‌کنید؟
- پیام منفی: مخالف چه چیزی هستید؟ علیه چه کسی فعالیت می‌کنید؟ چه چیزی شما را عصبانی می‌کند؟ چه مشکلاتی در کشور شماست که می‌خواهید آن را برجسته کنید؟
به‌طور کلی، هر پیام منفی به توصیف یک مشکل می‌پردازد، از سیاست یا فردی انتقاد می‌کند و آن‌چه مخالف آن هستید را توضیح می‌دهد. در مقابل، پیام مثبت چشم‌اندازی به آینده ارائه می‌کند، به توصیف نحوه حمایت از یک اصل یا سیاست می‌پردازد و در مورد این‌که چگونه می‌خواهید برای اصلاح مشکلات جامعه اقدام کنید صحبت می‌کند. مخاطبان شما همواره بایستی درک روشنی از موضع شما در قبال مشکلات اساسی داشته باشند.
هم پیام‌های منفی و هم پیام‌های مثبت در تدوین استراتژی کلی هنگام برقراری ارتباط نقش مهمی بازی می‌کنند. با این حال، پیام‌های مثبت همیشه از پیام‌های منفی مهم‌ترند. چرا؟ چون هرکسی می‌تواند از مشکلات جامعه انتقاد کند ولی مردم تنها زمانی به پیام توجه می‌کنند که جای‌گزین مناسبی برای مشکلات محسوب شود. اگر پیام شما هیچ راه حل معتبری ارائه نکند، نمی‌تواند پشتیبانی توده‌های مردمی را جلب نماید.
تاثیر پیام‌های منفی ناشی از تمرکز بر خشم و توجه به مشکلات و مسببین آن است. حال این‌که پیام‌های مثبت به ارائه جای‌گزین مناسب، ایجاد امید و نشان دادن مسیر درست رو به جلو به مردم می‌پردازد.