ایجاد اتحاد و ائتلاف

پیوستن به یک ائتلاف، مزایای بالقوه زیادی برای پیش‌برد برنامه فعالیت مدنی نهادها به همراه دارد:

• ترکیب نیروهای ائتلاف به نهادها امکان می‌دهد تا به اهدافی دست پیدا کنند که به تنهایی قادر به دستیابی به آن نبودند.
• پیوستن به ائتلاف باعث افزایش قدرت یا نفوذ نهادها شده و آن‌ها را به نتایج ملموسی می‌رساند که به تنهایی قادر به دستیابی به آن نبودند.
• ائتلاف می‌تواند راه‌های سازمان‌دهی و گسترش پایگاه پشتیبانی کننده از اعضای خود را به آن‌ها عرضه کند.
• نهادهای عضو ائتلاف می‌توانند هم‌زمان با تمرکز بر نقاط قوت خود، روی نقاط قوت همکاران خود در ائتلاف هم تکیه کنند و موفقیت‌های بدست آمده را با اعضای دیگر به اشتراک بگذارند.
• همکاران یک ائتلاف می‌توانند با استفاده از دانسته‌های سایر نهادها، مهارت‌های تازه‌ای یاد بگیرند. ترکیب تلاش‌ها و به اشتراک گذاشتن تجربیات به اعضای ائتلاف کمک می‌کند تا دانش و توانایی‌های خود را گسترش دهند.
• به اشتراک گذاشتن منابع اغلب به معنای توانایی برطرف کردن کمبودها در ائتلاف است. برآیند مجموع بخش‌ها در یک ترکیب، اغلب بزرگ‌تر از تک تک بخش‌های تشکیل دهنده آن است.
• افزایش نفرات - افراد بیش‌تر - می‌تواند بر کمبود زمان و بودجه غلبه کند. وجود نفرات بیش‌تر ممکن است به معنای صرف زمان کمتر برای تحقق هدف بوده و با تلاش نیروهای داوطلب بیش‌تر، هزینه کمتری دربر داشته باشد.

پیوستن نهادها به یک ائتلاف معایبی دارد که بایستی در نظر گرفته شود:

• به منظور یافتن زمینه‌های مشترک با دیگر اعضای ائتلاف، هر گروه ممکن است ناچار به مصالحه در خصوص اولویت‌ها یا اصول خود باشد.
• پیوستن به ائتلاف ممکن است باعث از دست رفتن بخشی از کنترل بر پیام و تصمیمات تاکتیکی شود. این امر می‌تواند موجب بروز برخی اختلاف‌ها و منازعات در میان اعضای ائتلاف و هم‌چنین در درون خود نهادها شود.
• همبستگی با دیگر اعضای ائتلاف، ممکن است گروه‌ها را به مولفه‌ها یا برداشت‌های منفی آن اعضاء نیز پیوند بزند.