در بسیاری از کشورها، دولت اخبار، اطلاعات، وبلاگ‌ها، شبکه‌های اجتماعی و غیره را سانسور و دسترسی عموم را به آن‌ها محدود می‌کند.
سانسور برای افرادی چون شما که کوشش می‌کنند اطلاعاتی را در پیوند با موضوعاتی خاص جمع‌آوری کنند، چالش‌آفرین است. چنانچه شما به علت سانسور دچار مشکل دسترسی به اطلاعات هستید، می‌توانید از فیلترشکن‌ها، پراکسی سرورها، سرورهای peer to peer دوست به دوست، سرورهای ثانویه مستعارکننده‌ها (مخفی‌کننده هویت واقعی شما)، سرورهای جایگزین DNS و دستگاه‌های تحت شبکه خصوصی جایگزین استفاده کنید. در اینجا فهرستی از ابزار مورد استفاده برای دسترسی به اطلاعات سانسور شده و نحوه استفاده از آن‌ها ارائه شده است:
- «پروژه تور» The Tor Project به کاربران این امکان را می‌دهد تا به طور ناشناس، از طریق پنهان کردن آدرس آی پی خود، از اطلاعات استفاده کنند و پیام مخابره کنند:
www.torproject.org - «سای فون» Psiphon، پراکسی سروری است که از طریق ورود از یک سامانه سانسور یا فیلتر نشده، این امکان را به کاربران خود می‌دهد که به «وب سایت»های سانسور و فیلتر شده، دسترسی پیدا کنند. نگاه این پروژه به اینترنت به مثابه یک «کمون جهانی» است:
www.psiphon.ca - «فریدوم باکس» (FreedomBoxis)، پروژه ای است که گفت‌وگو و ارتباط آزاد را بین مردم به صورت امن و در تقابل با جاه‌طلبی بزرگ‌ترین قدرت‌های نفوذ به اطلاعات مردم، تسهیل و تقویت می‌کند. صفحه اینترتنی پروژه به صراحت خود را «سکوی نرم‌افزاری مخالف سانسور و ستم» و ابزار سازماندهی برای فعالان دموکراسی‌خواه در رژیم‌های متخاصم معرفی می‌کند:
http://freedomboxfoundation.org - «دیاسپورا» (Diaspora)، کارکردی مشابه با فیس‌بوک دارد، بی آنکه مانند آن وابسته به شرکتی مرکزی باشد که اطلاعات کاربران خود را ذخیره می‌کند:
http://joindiaspora.com - پروژه «سروال» (The Serval Project)، نرم‌افزار رایگانی است که به تلفن‌های همراه این امکان را می‌دهد که حتی در نبود برجک‌های تقویت رادارهای مخابراتی، بتوانند از تلفن همراه خود استفاده کنند:
www.servalproject.org
"بالاترین میزان استفاده از «تور» در ایران در زمان انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ بود. زمانی که دولت ایران دسترسی به اینترنت را بیش از همیشه دشوار کرده بود."
(آندرو لومن، سردبیر تور پروژکت)